فلاش بک: زمانی که سیم‌کارت‌ها و کارت‌های microSD با هم ادغام شدند

به گزارش نت ورک نیوز و به نقل از gsmarena در قسط گذشته به تاریخچه کارت حافظه نگاه کردیم. میکرو اس‌دی به‌عنوان پیروز آشکار ظاهر شد، اما ممکن است به زودی از MMC و Memory Stick تا فراتر از آن، حداقل در مورد گوشی‌های هوشمند، پیروی کند.

این روزها اسلات microSD یک منظره نادر است. حتی سیم‌کارت‌ها نیز شروع به عرق کردن کرده‌اند، زیرا اپل به رویکرد فقط eSIM خود که سال گذشته آغاز شد، پایبند است. بله، در حال حاضر فقط در ایالات متحده است، اما به نظر می رسد بیشتر به دلیل پشتیبانی محدود از eSIM توسط اپراتورها در سراسر جهان تا هر چیز دیگری، ترجیح اپل واضح به نظر می رسد – بدون اسلات کارت! و بله، ما می دانیم که اپل اولین شرکتی نبود که فقط از سیم کارت استفاده کرد، اما مطمئناً تأثیرگذارترین شرکتی است که این کار را انجام داده است.

اکنون آینده برای کسانی که عاشق کاربرد کارت هستند ترسناک به نظر می رسد – تعویض تلفن به سادگی بیرون آوردن سیم کارت است (مثل eSIM نیازی به تایید شرکت مخابراتی نیست) و جابجایی یک مجموعه بزرگ MP3 یا FLAC به آسانی خارج کردن microSD از آن است. یک کارت خوان و داخل گوشی.

اما زمانی که آینده روشن به نظر می رسید – سیم کارت و میکرو اس دی قرار بود نیروها را به هم بپیوندند و با هم قوی تر شوند. متأسفانه این ایده هرگز مطرح نشد. اگر گیج شده اید، ما در مورد فرمت SuperSIM صحبت می کنیم.

آنها در سال ۲۰۲۰ در چین ظاهر شدند و عملکرد هر دو را ترکیب کردند. از نظر فیزیکی، شکل آنها مشابه microSD بود، با این حال، آنها دارای کانکتورهای اضافی بودند که دقیقاً با پین های سینی microSD/SIM هیبریدی ردیف می شدند.

به این ترتیب، افرادی که تلفن‌هایی دارند که سینی کارت هیبریدی دارند، مجبور نیستند بین فضای ذخیره‌سازی اضافی و خط تلفن دوم یکی را انتخاب کنند، آنها می‌توانند هر دو را داشته باشند. همچنین با قیمت پایین، یک SuperSIM 32 گیگابایتی ۱۰۰ یوان (حدود ۱۴ دلار در آن زمان)، یک کارت ۶۴ گیگابایتی ۲۰۰ یوان (۲۸ دلار) بود، همچنین کارت های ۱۲۸ گیگابایتی و بعداً در مدل های ۲۵۶ گیگابایتی نیز وجود داشت.

آنها سرعت انتقال متوالی ۹۰ مگابایت بر ثانیه خواندن و ۶۰ مگابایت بر ثانیه را برای نوشتن ارائه می کردند. نه به سرعت برخی از بهترین کارت‌های microSD حتی در سال ۲۰۲۰، اما افتضاح هم نیست. البته، پس از ایجاد استاندارد، افزایش ظرفیت ذخیره سازی و سرعت در طول سال ها آسان بود.

علاوه بر افزایش فضای ذخیره‌سازی، این کارت‌ها به‌عنوان پشتیبان نیز عمل می‌کردند و می‌توانستند هنگام انتقال به تلفن جدید کمک کنند – شرکت‌هایی که از این فرمت پشتیبانی می‌کردند، برنامه‌ای را منتشر کردند که دفترچه آدرس، عکس‌ها، برنامه‌ها و سایر داده‌های شما را روی کارت ذخیره می‌کرد و آماده بازیابی بود. در یک تلفن جدید، همه بدون دست زدن به ابر.

تا آنجا که می توانیم بگوییم، هیچ ارتباط دیجیتالی بین بخش سیم کارت و بخش microSD کارت وجود نداشت، این فقط یک بسته ۲ در ۱ بود. و همانطور که به نظر می رسد، برخی از افراد مبتکر سال ها قبل از اینکه اپراتورها با یک محصول رسمی عرضه کنند، کارت های “SuperSIM” خود را ساختند.

آنها متوجه شدند که با ترکیب مناسب برش، سنباده زدن و چسباندن، شما یک سیم کارت را در پشت میکرو اس‌دی قرار می‌دهید، به گونه‌ای که هر دو برای گوشی قابل دسترسی باشند. این یک عملیات ظریف بود، اما با ابزار اولیه و کمی شجاعت قابل انجام بود. می توانید اطلاعات بیشتری در مورد سوپر سیم کارت های خانگی در iNEWS بخوانید.

این فرمت واقعاً هرگز مطرح نشد – اگر امروز «Super SIM» را جستجو کنید، تعداد زیادی سیم‌کارت معمولی را خواهید دید که به دلیل پوشش رومینگ گسترده‌شان «فوق العاده» هستند.

همچنین فرمت کارت NM هوآوی (“حافظه نانو”) وجود دارد که برعکس شد – کارت های حافظه نانوسیم شکل. اینها با سری Mate 20 پس از صحبت هواوی با توشیبا برای پشتیبانی از فرمت معرفی شدند (و آنها سعی کردند از نعمت SD Alliance برای تبدیل آن به یک استاندارد جهانی برخوردار شوند).

ظرفیت کارت های NM اصلی ۲۵۶ گیگابایت بود و ۵ سال بعد تغییری نکرده است. جدیدترین گوشی‌های میت ۶۰ هنوز از NM پشتیبانی می‌کنند، اما هیچ سازنده دیگری به جز Honor از آن استفاده نکرده است (اما این قبل از تقسیم بود). بنچمارک‌های کارت‌های NM عملکرد مشابه microSD را نشان می‌دهند.

در سال ۲۰۲۰، Lexar کارت های ۶۴ گیگابایتی، ۱۲۸ گیگابایتی و ۲۵۶ گیگابایتی NM را به ترتیب با هزینه های ۲۰۰ یوان، ۳۰۰ یوان و ۶۰۰ یوان معرفی کرد که آنها را از SuperSIM گران تر کرد. جست‌وجوی مکان‌هایی مانند AliExpress نشان می‌دهد که تولیدکنندگان بیشتری از آن زمان شروع به تولید کارت‌های NM کرده‌اند، اما هیچ کدام بیش از ۲۵۶ گیگابایت وجود ندارد.

توجه داشته باشید که NM برخلاف SuperSIM یک کارت حافظه خالص است. این بدان معناست که سینی‌های دو کارته همچنان باعث می‌شوند بین حافظه بیشتر یا خط تلفن دوم یکی را انتخاب کنید. با این حال، احتمالاً به همین دلیل نیست که NM هرگز مورد توجه قرار نگرفت.

کارت‌های microSD ارزان و فراوان هستند، با این حال، بسیاری از سازندگان ترجیح می‌دهند ۱۰۰ دلار اضافی برای خریداران شارژ کنند تا از ۱۲۸ گیگابایت به ۲۵۶ گیگابایت برسند. شما می توانید یک NVMe SSD 2 ترابایتی با این نوع پول نقد دریافت کنید، ۱۲۸ گیگابایت حافظه فلش واقعاً هزینه زیادی ندارد.

نظر شما چیست – آیا SuperSIM ایده ای درخشان بود یا احمقانه؟ کارت های NM چطور؟